Dokuczliwe dolegliwości w okolicach kręgosłupa najczęściej wiążą się ze schorzeniami nerwów lub krążków kręgosłupa. Niemal zawsze towarzyszy im ból potocznie zwany korzonkowym. Zakłóca on funkcjonowanie osoby chorej nie tylko w czasie czuwania, ale też potrafi wybudzać w nocy i radykalnie zmienić komfort życia. Dodatkowo, osoby cierpiące z powodu tych zaburzeń nierzadko nie znajdują skutecznej pomocy i borykają się z bólem tracąc nadzieję na zmianę. Jednak z naszych doświadczeń, w poradni Signum w Białymstoku, wynika, że jedna z odmian opisywanych zaburzeń, jaką jest rwa udowa, poddaje się fizjoterapii i ulega regresowi. Bóle ulegają zmniejszeniu, a samopoczucie Pacjenta poprawia się.
Przyczyny rwy udowej
Rwa udowa jest jedną z trzech najczęściej występujących chorób, które mają podobną nazwę. Fachowo noszą one jednak miano zespołów korzeniowych i występują na wszystkich odcinkach kręgosłupa. Opisywana tutaj dotyczy jednak jego lędźwiowej części, stąd też ból, który jest jednym z podstawowych objawów, promieniuje do uda. Spowodowane jest to najczęściej dwiema przyczynami:
- dyskopatią kręgów lędźwiowych – która w postaci rozwiniętej nazywana jest przepukliną i przyjmuje kilka postaci:
- zagrażającą, w której napór wrót przepuklinowych uciska na obszar śródkanałowy kręgosłupa (znajdujące się tam nerwy) w niewielkim stopniu i nie wywołuje ostrych objawów;
- dokonaną, w której następuje napór na nerwy i wiąże się z dokuczliwymi objawami;
- wpadnięcie jądra miażdżystego, co wiąże się z całkowitym przemieszczeniem zawartości przepukliny do kanału rdzeniowego;
- oraz przepukliną rozpadłą, gdzie ma miejsce resorpcja zawartości przepukliny, co poza bólem wiążę się również z usztywnieniem stawów międzytrzonowych;
- a także spondylozą – będąca zespołem zwyrodnień kręgów, które wynikają z powstawania „narośli”, głównie przerostowych w obrębie kości kręgów lub więzadeł; podobnie jak w dyskopatii, towarzyszy temu ból i ograniczenie ruchomości kręgosłupa.
W obu wypadkach ból promieniuje od odcinka, w którym nerwy są uciskane, i dlatego może być odczuwany daleko poza miejscem powstania jego przyczyny, w: pośladkach, udach, łydkach. Rehabilitacja służy wtedy umniejszeniu wtórnych do choroby dolegliwości.
Jak rozpoznać rwę udową
Zespoły korzeniowe mają bardzo podobne objawy – zazwyczaj bólowe oraz ograniczające ruchomość wyzwoloną przez ból i sztywność, a także nadmierne napięcie mięśniowe. Może dochodzić przy tym do zniesienia czucia oraz zaniku niektórych odruchów (kolanowego, skokowego). Jednak rwa udowa wiąże się tylko ze schorzeniami jednego kręgu – L4. Jej objawy to właściwie:
- promieniowanie bólu do przedniej części uda, kolana, przyśrodkowej części goleni, a nawet kostki stopy i dużego palca,
- towarzyszące mu zniesienie czucia w udzie,
- współistniejący, zniesiony lub osłabiony odruch kolanowy,
- i zaniki mięśnia czworogłowego uda.
Dla rozpoznania są to bardzo ważne wskazówki, gdyż w przypadku zespołów korzeniowych sąsiednich kręgów mają one inny charakter. Dla przykładu, gdy schorzenie dotyczy kręgu L5, ból promieniuje inaczej –powierzchnia uda (tylno-boczna), powierzchnia goleni (przednio-boczna), paluchy 1-3.
Rehabilitacja rwy udowej
Wymieniona wcześniej spondyloza jest chorobą postępującą, lecz naturalną – rozwijającą się wraz z wiekiem. Ważne jest jej zahamowanie, a także przyniesienie Pacjentowi ulgi w cierpieniu. Przy dyskopatii cele rehabilitacji są podobne, lecz w tym wypadku Pacjent często jest w stanie pooperacyjnym i zabiegi są wówczas częściowo odroczone.
Natomiast ulgę w obu przypadkach niesie fizjoterapia oparta na:
- masażach leczniczych, dzięki którym redukuje się napięcia mięśni (skurcz mięśni przykręgosłupowych), ale też podnosi sprawność całego organizmu oraz zdolność do wykonywania ruchów, które wcześniej sprawiały trudność,
- kinesiotapingu – chroniącym Pacjenta przed forsowaniem się i nadwyrężeniem,
- oraz kinezyterapii – odpowiednio dobranych ćwiczeniach, początkowo wykonywanych w asyście rehabilitanta, a potem samodzielnie.
W Białymstoku wdrażamy w leczenie rwy udowej fizjoterapią również inne elementy terapii, które są w opisanych stanach wymagane. Jest to dieta, która przede wszystkim ma utrzymać masę ciała Pacjenta na odpowiednim poziomie. Jest to również odpowiednio dobrana aktywność fizyczna (poza ćwiczeniami leczącymi), którą zaleca fizjoterapeuta. Aktywność fizyczna i ćwiczenia leczące mają na celu wzmocnienie mięśni: brzucha, pleców, pośladków i szyi.